O książce: rok / Nasza pełna miłości i namiętności bajka zakończyła się łzami. Moimi łzami. Udało mi się zebrać w sobie i nadal żyć bez niego, nawet nie wyobrażając sobie, że za pięć lat będziemy mieli się ponownie spotkać. Od tego momentu wszystko poszło nie tak… „Nie, nie, nie” – powtarzałam w myślach, napotykając wzrok ciemnobrązowych, prawie czarnych oczu otoczonych długimi, puszystymi rzęsami. Te oczy zwęziły się, rzucając na mnie lodowate spojrzenie, usta, które kiedyś wydawały mi się najbardziej pożądane, wykrzywiły się z obrzydzeniem i nagle poczułem, że nie mogę oddychać. Brakowało mi tchu. Nogi mi się trzęsły i gdybym nie trzymał się drzwi, z pewnością upadłbym prosto na podłogę. Przed nim. „Pavel Andreevich, mamy nowy dodatek do naszego zespołu” – usłyszałem ćwierkającą Weronikę poprzez pulsujący szum mojej krwi w uszach, podczas gdy mężczyzna naprzeciwko mnie skwierczał w oczach, a ja stałem tam i próbowałem z całych sił aby napełnić moje płuca tlenem..